piątek, 18 stycznia 2013

ONOTERAPIA

Całkiem przypadkowo dowiedziałam się o ciekawej terapii, wykorzystującej osiołki:) Postanowiłam się z wami podzielić informacjami jakie znalazlam na ten temat. Dostarczylo mi to nie lada zabawy :)

Onoterapia to odmiana hippoterapii lub samodzielna dyscyplina z dziedziny zooterapii. Zwierzęciem, które wykorzystuje się w onoterapii jest osioł (Equus asinus asinus), jedno z najwcześniej udomowionych zwierząt jucznych, używanych czasami jako zwierzę pociągowe lub wierzchowe. W onoterapii sporadycznie wykorzystuje się też muły i ośliki.



CECHY OSŁÓW PRZYDATNE W TERAPII:
  1. Wygląd - osioł jest z reguły mniejszy od konia (często ma rozmiar kuca szetlandzkiego), nie wzbudza więc lęku. Poza tym jest jakby karykaturą konia - ma ciosany łeb, wielki brzuch, często łękowaty grzbiet.
  2. Charakter - osioł jest wrażliwy, wierny, towarzyski i ciekawski. Struktura społeczna dzikich osłów różni się diametralnie od struktury społecznej dzikich koni: stadu, składającemu się z dość luźno ze sobą związanych osobników, przewodzi najbardziej doświadczona oślica. Ogiery to często nie wykazujący terytorializmu samotnicy. Klacze i wałachy - pomimo przysłowiowego oślego uporu - są znacznie bardziej uległe niż ich końskie odpowiedniki.
  3. Wytrzymałość - nie jest tak wymagający pod względem ilości i jakości pożywienia i wody, co koń.
  4. Bezpieczeństwo - jako niższy i mniej płochliwy od konia osioł doskonale nadaje się do wszelkich zajęć z dziećmi. Nawet wykazujące terytorializm ogiery, pod odpowiednią ręką, nie stwarzają zagrożenia.
  5. Chód osła - osioł jest bardziej stateczny niż koń. Pod siodłem niechętnie przechodzi do klusa, a tylko sporadycznie i bez obciążenia do galopu. Idąc stepem osioł ma proporcjonalnie dłuższy krok niż koń, jednocześnie ma węższy grzbiet, co ułatwia jazdę.



 ZASTOSOWANIE ONOTERAPII:
  • dysfunkcja wzroku
  • uszkodzeniami neurologicznymi, w tym z mózgowym porażeniem dziecięcym, z ADHD, po urazach czaszkowo-mózgowych
  • chorobami psychicznymi i zaburzeniami emocjonalnymi
  • upośledzeniem umysłowym
  • niedostosowaniem społecznym
  • z wadami ortopedycznymi w tym skoliozą, wadami postawy, po amputacji lub niedorozwojem kończyn
  • wadami genetycznymi np. zespół Downa
  • wodogłowiem, przepukliną oponowo-rdzeniową
  • opóźnieniem ruchowym
  • chorobami mięśni

Bibliografia:
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Onoterapia

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz