FELINOTERAPIA

Chyba jedna  z najsłodszych rodzai terapii, którą sama wykorzystuje:) Koty nie wymagają tyle opieki i uwagi co psy, dzięki czemu jest baardzo wygodna. Zapraszam do zapoznania się z informacjami!:)

Felinoterapia, jest terapią, wykorzystującą w leczeniu koty.Nazwa wywodzi się z łacińskiego słowa felis ( kot ) oraz greckiego therapeia ( opieka, leczenie ). Felinoterapia jest jednym z rodzajów zooterapii lub inaczej animaloterapii.
Główną ideą zooterapii jest to, że obcowanie ze zwierzakiem ma pozytywny wpływ na poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego człowieka. Pierwszą fundacją. którą prowadziła regularną felinoterapię była Fundacja DOGTOR.

KTO POWINIEN SKORZYSTAĆ Z FELINOTERAPII?
 Felinoterapię jest przydatna w terapii osób starszych oraz dzieci niepełnosprawnych (zarówno umysłowo, jak i ruchowo). Ma ona zastosowanie w przypadku takich chorób jak: nadpobudliwość, ADHD, autyzm, zespół Aspergera, zespół Downa, zaburzenia zachowania i emocji, zaburzenia lękowe, nieśmiałość i zahamowanych społecznie, depresja, choroba Alzheimera, różne inne choroby psychiczne, uszkodzenia słuchu, uszkodzenia wzroku, dystrofia mięśniowa, artretyzm itp.

                                                                                  NA CZYM POLEGA TEN RODZAJ TERAPII?

Polega na drapaniu, głaskaniu, spędzaniu czasu z kotem (fizyczny kontakt z kotem) stymuluje organizm człowieka do produkcji endorfin, tłumi także uczucie bólu. Obcowanie z kotem cudownie rozwija wrażliwość u dzieci. Koty uczą też dzieci empatii. Dziecko rozpoznaje sygnały wysyłane przez kota w naturalny sposób- i reaguje na nie. Bardzo często okazuje uczucia. Taki kontakt uczy i ułatwia doświadczać otoczenie. Ponadto uczy dziecko cierpliwości oraz samokontroli.

JAK PRZEBIEGAJĄ ZAJĘCIA TERAPEUTYCZNE ?

Najlepiej, żeby zajęcia felinoterapii odbywały się regularnie wtedy można zaobserwować efekty tej terapii. Korzystny wpływ felinoterapii występuje zarówno w kontekście pedagogicznym, jak i terapeutycznym. Zajęcia z felinoterapii mogą być prowadzone indywidualnie w pracy terapeutycznej z dziećmi lub dorosłymi (głównie osobami starszymi) albo w niewielkich grupach. 

W terapii indywidualnej obecny jest pacjent, terapeuta (psycholog), no i oczywiście kot. Kot „działa” w ten sposób, że zmniejsza opór w kontakcie terapeutycznym, który jest związany ze stresem (stres może występować zwłaszcza podczas pierwszych spotkań z psychologiem/psychoterapeutą). Kiedy w trakcie takiego spotkania obecny jest kot, to staje się on tematem wspólnym dla pacjenta i terapeuty (sprawdza się to zwłaszcza w przypadku dzieci).

Zajęcia grupowe przeważnie dedykowane są dzieciom. 

W terapii grupowej kot jest w pewnym sensie jednym z uczestników zajęć. Każdy może mieć bezpośredni kontakt z kotem. Można głaskać kota, bawić się z nim, dopuszczalne jest nawet karmienie kota. Terapię wzbogaca się opowieściami o kotach, rozmową na temat kotów i innych zwierząt. Dlaczego to pomaga? Tak jak w terapii indywidualnej, możemy mówić tu o redukcji stresu, redukcji oporu. Również w przypadku terapii grupowej psycholog zyskuje płaszczyznę do dialogu.

 Bibliografia:
 http://www.cats.alpha.pl/felinoterapia.htm
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Felinoterapia